The poem excerpted here was written in 1923 in response to growing anti-semitism in Poland. Greenberg published it in Berlin. His previous publication attempt in Poland had been seized by censors for anti-Christian content.
From the Opening to "In The Kingdom of the Cross"
By Uri Tzvi Greenberg
Translated by A.Z. Foreman
A black dense wood has grown out of the flatlands.
Such deep valleys of grief and horror within Europe!
The tree tops ache, wild with darkness, in wild dark.
The dead are hanged from their branches and their wounds still bleed,
The heavenly dead all have faces of silver
And the moons anoint the brain with such golden oil;
And when any shriek with pain their voice is a stone in water.
And the prayers the bodies raise are but tears into the deep.
I am the owl, the mourner bird in the griefwoods of Europe.
In the valleys of grief and terror, in purblind midnights beneath the Crosses,
I want to raise a brother's plea to the Arab peoples of Asia:
Come and deliver us out to the desert, lowly though we be.
But mine is a sheepish flock, in terror as the half-moon swings down
Like a scythe against our throats.
So I cry out pointlessly in terror, I the world-wounded heart in Europe.
And in the griefwood the sheep lies down with throat outstretched
And I the world-wound in Europe, I spit my blood upon the Cross!
(Tremble you old and young, tremble with watery heads in the griefwoods.)
These two millennia a silence has burned in the deep beneath the trees,
Such a poison collecting in the abyss — and I don't even
Know what the matter is. Two thousand years of bleeding and silence
And not one mouth has spat the poisoned spittle from its gums.
Books there are in which the Goyim's murders have been written
But our answer is unwritten there, our answers to the murders.
So big those griefwoods have grown, and the trees tops all are aching
Wild with darkness; what terror when the moon peers down!
And when any shrieks of pain their voice is a stone in water.
And the bleeding of the slain is like dewdrops into the ocean.
Great Europe! Kingdom of the Cross!
The Original:
From the Opening to "In The Kingdom of the Cross"
By Uri Tzvi Greenberg
Translated by A.Z. Foreman
A black dense wood has grown out of the flatlands.
Such deep valleys of grief and horror within Europe!
The tree tops ache, wild with darkness, in wild dark.
The dead are hanged from their branches and their wounds still bleed,
The heavenly dead all have faces of silver
And the moons anoint the brain with such golden oil;
And when any shriek with pain their voice is a stone in water.
And the prayers the bodies raise are but tears into the deep.
I am the owl, the mourner bird in the griefwoods of Europe.
In the valleys of grief and terror, in purblind midnights beneath the Crosses,
I want to raise a brother's plea to the Arab peoples of Asia:
Come and deliver us out to the desert, lowly though we be.
But mine is a sheepish flock, in terror as the half-moon swings down
Like a scythe against our throats.
So I cry out pointlessly in terror, I the world-wounded heart in Europe.
And in the griefwood the sheep lies down with throat outstretched
And I the world-wound in Europe, I spit my blood upon the Cross!
(Tremble you old and young, tremble with watery heads in the griefwoods.)
These two millennia a silence has burned in the deep beneath the trees,
Such a poison collecting in the abyss — and I don't even
Know what the matter is. Two thousand years of bleeding and silence
And not one mouth has spat the poisoned spittle from its gums.
Books there are in which the Goyim's murders have been written
But our answer is unwritten there, our answers to the murders.
So big those griefwoods have grown, and the trees tops all are aching
Wild with darkness; what terror when the moon peers down!
And when any shrieks of pain their voice is a stone in water.
And the bleeding of the slain is like dewdrops into the ocean.
Great Europe! Kingdom of the Cross!
The Original:
אַ שוואַרצער וואַלד אַזאַ געדיכטער וואַקסט דאָ אויף דעם פֿלאַכלאַנד,
אַזעלכע טיפֿע טאָלן וויי און אימה אין אייראָפּע!
די ביימער האָבן ווייקעפּ פֿינצטער-ווילדע, פֿינצטער-ווילדע.
אויף דפי צווײַגן הענגען טויטע נאָך מיט בלוטנדיקע וואונדן.
(אַלע הימלדיקע מתֿים האָבן זילבערנע געזיכטער
און לבֿנותֿ גיסן בוימל אַזוי גאָלדיק אויף די מוחותֿ – – )
אַז מען שרײַט דאָרט פֿון די ווייען איז דאָס קול אַ שטיין אין וואַסער
און דאָס תּפֿילה-טון פֿון גופֿים איז אַ טרערנפֿאַל אין אָפּגרונט.
איך בין די סאָווע, קלאָגער-פֿויגל, פֿונעם ווייוואַלד אין אייראָפּע.
אין די טאָלן וויי און אימה בלינדע האַלבנעכט אונטער צלמים.
איך וואָלט ברודערקלאָג געהויבן צום אַראַבער-פֿאָלק קיין אַזיע:
– קומט אונדז פֿירן צו דער מדבּר, אַזוי אָרעם ווי מיר זענען!
האָבן מורא מײַנע שעפּסן, ווײַל סע לייגט זיך האַלב-לבֿנה
ווי אַ סערפּ צו מײַנע העלדזער – –
קלאָג איך סתּם אזוי פֿאַר אימה האַרץ-די-וועלט-דורך אין אייראָפּע
און מיט אויסגעשטרעקטע העלדזער ליגט דאָס יונגע שאָף אין ווייוואַלד – –
שפּיי איך בלוט אַריבער צלמים וואונד-די–וועלט-דורך אין אייראָפּע. – –
(שאָקלט, זקנים, שאָקלט, יונגוואַרג, מיט די וואַסערקעפּ אין ווייוואַלד!)
צוויי יאָרטויזנט ברענט אין אָפּגרונט אונטער ביימער דאָ אַ שווײַגן,
אַזאַ גיפֿט וואָס ליגט און זאַמלט זיך אין אָפּגרונט – און איך ווייס נישט
ו ו אָ ס ד ע ר מ ע ר א י ז: צוויי יאָרטויזנט דויערט בלוטונג, דויערט שווײַגן
און קיין מויל האָט נישט געשפּיגן פֿונעם גומען נאָך דעם גיפֿטשפּײַ.
און אין ספֿרים שטייט געשריבן אַלע מיתֿותֿ בידי גויים,
נאָר דער ענטפֿער איז נישטאָ דאָרט, אונדזער ענטפֿער אויף די מיתֿותֿ.
אַזוי גרויס איז שוין דער ווייוואַלד און די ביימער האָבן וויקעפּ
פֿינצטער-ווילדע; סאַראַן אימה, אַז לבֿנה קומט אַ קוק טון!
אַז מען שרײַט דאָרט פֿון די ווייען איז דאָס קול אַ שטיין אין וואַסער
און דאָס בלוטיקן פֿון גופֿים איז ווי טוי אין ים אוקינוס – –
גרויס-אייראָפּע! מלכֿות-צלם!
Posts
No comments:
Post a Comment