Written sometime between 1939 and 1945
Autumnal Park
By Kálmán Kalocsay
Translated by A.Z. Foreman
The fall has never been this beautiful.
The trees parade the park in lavish gowns
Decked with a thousand shades of colorful.
All the reds, yellows, oranges and browns
Sparkle up in a gentle sheen of sun.
With sheaves of light stroked to a blarney croon,
Like airy harps the leaving branches thrum
The melody of a mysterious rune.
I drown amid the great idyll. On me
The leaves come falling from the linden tree.
Peopleless nature has me lullabied
Until the big dumb blatant rumbles fall
On my head from a world in flames outside.
History marches hard upon us all.
Audio of me reciting this translation in English
Audio of me reciting this poem in Esperanto
The Original:
Aŭtuna parko
Neniam tiel belis la aŭtuno.
Paradas pompe en la park' la arboj
per milnuanca bunto de la farboj,
oranĝkoloro, flavo, ruĝo, bruno
fajreras en la milda bril' de l' suno,
kaj sub karesa flato de lumgarboj
la branĉoj zumas kiel aerharpoj
la melodion de mistera runo.
Mi dronas en ĉi granda idilio,
surfalas min folioj de tilio,
kaj la natur' senhoma min enlulas.
Sed min defore trafas nun murmure
obtuza bru'. La mondo tie brulas,
la historio marŝas al ni dure.
Autumnal Park
By Kálmán Kalocsay
Translated by A.Z. Foreman
The fall has never been this beautiful.
The trees parade the park in lavish gowns
Decked with a thousand shades of colorful.
All the reds, yellows, oranges and browns
Sparkle up in a gentle sheen of sun.
With sheaves of light stroked to a blarney croon,
Like airy harps the leaving branches thrum
The melody of a mysterious rune.
I drown amid the great idyll. On me
The leaves come falling from the linden tree.
Peopleless nature has me lullabied
Until the big dumb blatant rumbles fall
On my head from a world in flames outside.
History marches hard upon us all.
Audio of me reciting this translation in English
Audio of me reciting this poem in Esperanto
The Original:
Aŭtuna parko
Neniam tiel belis la aŭtuno.
Paradas pompe en la park' la arboj
per milnuanca bunto de la farboj,
oranĝkoloro, flavo, ruĝo, bruno
fajreras en la milda bril' de l' suno,
kaj sub karesa flato de lumgarboj
la branĉoj zumas kiel aerharpoj
la melodion de mistera runo.
Mi dronas en ĉi granda idilio,
surfalas min folioj de tilio,
kaj la natur' senhoma min enlulas.
Sed min defore trafas nun murmure
obtuza bru'. La mondo tie brulas,
la historio marŝas al ni dure.
No comments:
Post a Comment