A WWII poem from Kalocsay's collection Through The Storm.
This Is The Murder Age
By Kálmán Kalocsay
Translated by A.Z. Foreman
This is the murder age. To sing baroque
Fine tunes of my own life while thousands rot
– Hanged, mortared, tortured, carpet-bombed and shot
To death – now seems a truly nasty joke.
The whole poetic stockpile of rococo,
The moon, the stars, the flowers, the crooning dove
The delicate discomfits of young love,
All fly apart in blows of this sirocco.
Now Death rules. Death of masses, with no face,
Miserly death, sordid and commonplace:
No cypress branches now, no solemn priests.
As death has lost all dignity and shape
So too does love now seem a thing of beasts.
Every embrace of love just feels like rape.
Audio of me reciting this poem in Esperanto
The Original:
En Ĉi Murdepoko
Kálmán Kalocsay
Subtile kanti en ĉi murdepoko
pri l' propra vivo, kiam ja milmiloj
per bomboj, tankoj, pafoj, pendigiloj
pereas, vere ŝajnus aĉa moko.
La tuta riĉa poezia stoko:
la luno, steloj, floroj, birdotriloj,
la delikataj amaj maltrankviloj
disflugas en la blov' de ĉi siroko.
La Morto regas nun, la Mort' avida,
amasa Mort', vulgara kaj sordida,
sen cipresbranĉoj, sen solen' majesta.
Kaj kiel perdis dignon nun la Morto,
la Am' aspektas same io besta:
la Ambrakumo ŝajnas Seksperforto.
This Is The Murder Age
By Kálmán Kalocsay
Translated by A.Z. Foreman
This is the murder age. To sing baroque
Fine tunes of my own life while thousands rot
– Hanged, mortared, tortured, carpet-bombed and shot
To death – now seems a truly nasty joke.
The whole poetic stockpile of rococo,
The moon, the stars, the flowers, the crooning dove
The delicate discomfits of young love,
All fly apart in blows of this sirocco.
Now Death rules. Death of masses, with no face,
Miserly death, sordid and commonplace:
No cypress branches now, no solemn priests.
As death has lost all dignity and shape
So too does love now seem a thing of beasts.
Every embrace of love just feels like rape.
Audio of me reciting this poem in Esperanto
The Original:
En Ĉi Murdepoko
Kálmán Kalocsay
Subtile kanti en ĉi murdepoko
pri l' propra vivo, kiam ja milmiloj
per bomboj, tankoj, pafoj, pendigiloj
pereas, vere ŝajnus aĉa moko.
La tuta riĉa poezia stoko:
la luno, steloj, floroj, birdotriloj,
la delikataj amaj maltrankviloj
disflugas en la blov' de ĉi siroko.
La Morto regas nun, la Mort' avida,
amasa Mort', vulgara kaj sordida,
sen cipresbranĉoj, sen solen' majesta.
Kaj kiel perdis dignon nun la Morto,
la Am' aspektas same io besta:
la Ambrakumo ŝajnas Seksperforto.
Posts
No comments:
Post a Comment